Het eerste stukje wat ik in handen kreeg over mindfulness was van Marisa Garau. Dit stukje maakte me wakker en las ik wel iedere dag een keer door. Het gaf me inzicht dat ik nog op een andere manier kon leven dan dat ik tot nu toe deed.  Termen als  “even doorzetten, hard werken en niet opgeven” waren mij niet vreemd.  Na 10 jaar geef ik dit stokje door aan jou. Misschien spreekt het je aan of kun je het doorsturen naar iemand die waarop dit net op het juiste moment komt. Want je kunt leren om te leven en niet om geleefd te worden. Het is de moeite waard om het avontuur aan te gaan en ik ben nog iedere dag er blij mee dat ik deze weg ben in geslagen.

Je kunt leren lichter te leven

“Er zijn zeven houdingen die het ontspannen en de ontwikkeling van aandacht een stuk effectiever maken. De houdingen vormen samen een totaal nieuwe en inspirerende mentaliteit die in alle aspecten van je leven, werk, relaties, bezigheden zorgen voor een lichter leven. Het gaat om de termen “niet oordelen, geduldig zijn, steeds opnieuw beginnen, vertrouwen hebben, niet streven, accepteren en loslaten. Deze factoren hangen nauw met elkaar samen.

Ben jij ook zo’n controle freak?

Voor mensen die overal grip op willen houden, dingen onder controle willen hebben, streng zijn voor zichzelf en anderen, prestatiegericht en dwingend zijn staan deze houdingen vaak haaks op wat ze gewend zijn. Toen ik begon met het leren van mindfulness had ik alle tijd van de wereld. Ik was zeer gemotiveerd om er een succes van te maken en wilde er echt werk van maken. Ik was vast van plan mijn angst, zorgen en stress te vuur en te zwaard te bestrijden. Zin of geen zin, moeilijk of niet. Geen gezeur, ik ging er actief mee aan de slag. Maar tijdens de eerste les werd meteen duidelijk dat die houding me totaal niet van pas zou komen. Integendeel: er werden zeven houdingen voorgeschoteld die volledig tegen mijn gevoel indruisten. Geduldig zijn- pardon. Niet streven en het allemaal accepteren? Deze termen kwamen totaal niet in mijn woordenboek voor. In mijn leven als super woman speelden alleen powertermen een rol en in eerste instantie leken deze woorden toch meer bestemd voor watjes. M

Maar al snel kreeg ik door dat het in het leven niet draait om doen maar om zijn.

Maar al snel kreeg ik door dat het in een leven met aandacht niet draait om doen maar om zijn. Om dingen rustig te ervaren zoals deze zijn. Dat was even slikken. Door mijn constante gespannenheid was ik juist zeer druk, haastig en steeds meer op zoek naar actie, om zaken voor elkaar te krijgen en zeer doelgericht. Daar zat ik dan, terwijl de stop uit mijn warme bad werd getrokken en ik al mijn motivatie en hoop in het afvoerputje zag verdwijnen. Ik ervaarde de kennismaken van deze zeven voorwaarden als een aanslag op mijn waarden en normen. Want zonder het te weten ging ik bijna kopje onder in een kolkende zee van stressvolle gebeurtenissen. En de verbetenheid zorgde er op korte termijn nog voor dat ik me ergens aan kon vast klampen maar niet voor lang want het voelde wel heel krampachtig.

Loslaten? Dit was toch echt voor softies en dat was ik toch echt niet. Maar zodra ik wakkerschoot uit mijn hersenspinsels kreeg ik een ander inzicht. Ik dacht: Nou en? Dan glijd ik maar weg en wat dan nog? Al die krampachtigheid heeft me nog nooit wat gegeven wat ik nodig heb. Daarom zit ik nu juist hier. Ik ben niet gelukkig met mezelf en er moet dus iets veranderen. Ik probeer het en ik zie het wel. En zo besloot ik mijn oordeel uit te stellen en het mindfulness pad in te slaan. Aan het einde ervan schuilde natuurlijk helemaal geen bevrijdend, altijd lachende hippie vrouw in mij. Ik kwam er al snel achter dat ik helemaal niets kwijtraakte door los te laten. Ik vond er juist iets terug: mezelf. Niet helemaal in perfecte staat met her en der een deukje. Maar toch! Ik was zo blij als ik een kind dat ik de sprong heb gewaagd en nu leef met minder verwachtingen.