Vandaag was ik aan het hardlopen en zag dit tafereel in de lucht afspelen. Een kraai die steeds de roofvogel in zijn nek pikte.‘Een goede reiziger heeft geen vastomlijnde plannen en de aankomst is niet zijn doel’ – Lao Tzu
Het enige dat vaststaat in het leven is dat alles constant in beweging is. Alles verandert. Wie zijn wij om te denken dat we daar invloed op hebben vanuit ego of manipulatiekracht – niet te verwarren met manifestatiekracht, want die komt vanuit een heel andere intentie! Ligt ware vrijheid niet juist in de overgave? In de go-with-the-flowmentaliteit? Leven, niet zozeer vanuit verlangen maar vanuit een intuïtieve kadans (innerlijk weten). Niet vanuit wachten (totdat de lockdown eindigt) maar vanuit een energiestroom die ons dichter bij onszelf brengt. Niet vanuit controle maar vanuit resonantie. Trust the process!
Uitlijning met het hart
Energetisch ligt deze maand de nadruk op de uitlijning met het hart en de gronding daarvan. Zodat het hart steeds meer draagkracht en bedding vindt en weer het centrale midden wordt van waaruit we leven, beleven en ervaren (bron: apofyliet.nl).
We beginnen dus meer in onszelf te landen en komen beter in contact met onze eigen natuur. Alleen zo kunnen we onze (ware) intentie, ons hartverlangen, op één lijn brengen met ons denken en ons handelen. Als we in verbinding staan met onze eigen kern zijn we authentiek en houden regie op ons eigen leven. Dan kunnen we vertrouwen op onze innerlijke leiding.
De onrust die ik bij tijd en wijle ervaar, probeer ik steeds meer te zien als een aansporing. Als een aanwakkerend vuur om mijn passiviteit om te zetten in passie, in creativiteit om mijn hartverlangen, mijn blauwdruk, vorm te geven. Vanuit licht en vertrouwen. Wanneer ik rusteloos word, weet ik dat ik terug ‘moet’ naar dat vertrouwen. Dat houdt me bij de les, houdt me in het nu, waar alles oké is.
Uit onverwachte hoek
Voor mij persoonlijk is de boodschap duidelijk. Bewandel intuïtief je eigen paden en doe dat met volle overtuiging. Geniet van alles wat je tegenkomt, laat je verwonderen door alles wat (toevallig?) je weg kruist, ben open en leergierig. Hulp, ondersteuning en richtingwijzers komen vaak uit onverwachte hoek. Soms vind je de mooiste, zuivere schatten in de diepste ravijnen en de ravage. Een parel ontstaat ook door frictie.
En eerlijk gezegd. Deze krankzinnige periode waarin we vertoeven komt me daarbij soms goed van pas. Het geeft me de ruimte om de antwoorden in mezelf te zoeken, in mijn eigen bubbel. Niet in de wereld om me heen. De buitenwereld weerspiegelt sowieso altijd onze binnenwereld; laat ons zien wat in onszelf leeft en speelt.
Is dat ook niet de essentie? Draait alles er niet om hoe we rust vinden in onszelf en vanuit die liefdevolle, stabiele basis de onrust – of beter: de inspiratie – op zoeken voor de volgende stap in onze ontwikkeling? En dat we het vertrouwen mogen hebben dat ons pad, ons levenspad en ook ons liefdespad zich als vanzelf ontvouwt? Wanneer we dat principe kunnen omarmen, hoeven we geen vorm te zoeken, geen voorgehouden worst. Dan beseffen we dat alles wat bij ons hoort, bij ons resoneert en ons uiteindelijk als vanzelf vindt. Dan hoeven we alleen maar vertrouwen te voelen en vertrouwen uit te zenden.
Hoe gaat het gezegde ook alweer: niet de eindbestemming maar de reis ernaartoe is het doel! Met het heft in eigen handen, het hartverlangen in handen en door het hart te laten spreken. Die intentie, mijn energie, jouw energie, mag waaien en stromen, naar alle windrichtingen. Zonder vooropgesteld plan en rigide kaders. In de wetenschap dat alles constant in beweging is en dat wat je uitzendt vroeg of laat bij je terugkomt. Dat is vrijheid; in ieder geval voor mij.