Is dit nu later, als je groot bent? 
Een diploma vol met leugens,
waarin staat dat je volwassen bent.
Is dit nu later?
Is dit nu later, als je groot bent?
Ik snap geen donder van het leven,
ik weet nog steeds niet wie ik ben.
Is dit nu later?
Het lijflied van generatie Y
Bovenstaande tekst zal veel mensen waarschijnlijk bekend in de oren klinken. Het is de songtekst van het lied “Is dit nu later” van Stef Bos. Het zou als lijflied van Generatie Y kunnen dienen, van alle twintigers die zo twijfelen, alle dertigers die rondlopen met hun eigen dilemma. Toch is het nummer uitgebracht in 1990. Stef Bos met een vooruitziende blik, of is twijfel van alle tijden?
Kiezen voor levensplezier in plaats van druk
Hoe dan ook, feit is dat ik veel mensen begeleid die zich afvragen of ze zich nog wel op het goede pad bevinden. Hun eigen pad. Zoals ik mezelf ook zo lang heb afgevraagd. Of Baptist de Pape, schrijver van het inspirerende boek ‘The power of the heart’, die jaren terug zijn rechtenstudie had afgerond en een lucratieve baan kreeg aangeboden bij een van de meest prestigieuze advocatenkantoren ter wereld. Hij was slechts één handtekening verwijderd van een glansrijke carrière en toch besloot hij die handtekening niet te zetten. Of de 15-jarige dochter van een oude bekende die ik afgelopen week sprak, die op een dag tegen haar ouders zei dat ze het daaropvolgende jaar liever naar de HAVO wilde, omdat ze niet meer aan leven toekwam. Te druk was met haar huiswerk. Het VWO had ze hoogstwaarschijnlijk ook gehaald, maar dat zou ten koste zijn gegaan van haar levensplezier.
De enige opdracht is zijn bestemming vinden
Het is zoals Paulo Coelho al schreef in “De Alchemist” ‘de enige opdracht die een mens heeft, is zijn bestemming vinden.’ Als je niet zeker weet of je die bestemming al gevonden hebt, dan ben je nog niet waar je moet zijn. Werken vanuit zingeving, plezier hebben in wat je doet, dat is waar het om gaat. En dat is precies de queeste die Generatie Y zo typeert. Het kan je bloed, zweet en tranen kosten, maar ook jij hebt een bestemming. Zoekt, en gij zult vinden. In mijn ogen is het zo weer steeds de essentie in alles voelen en voor ogen hebben. De essentie die we als kind nog zo in pure vorm kennen en wat dieren ons laten zien en voelen. We hoeven dus niet te leren maar te ontleren. Te ontleren”” dat er geen schuld is maar dat we lerende en zoekende zijn en dat alles met elkaar verbonden is. Wijzen we onszelf af dan wijzen we de ander af en weer andersom. Voor mij is vanuit deze blik en vanuit alle lessen van het boek Cursus in wonderen het leven een ware leerschool, misschien wel een “ontleer school” en een ware speeltuin. En ik ben de laatste die zegt dat dit makkelijk is maar het maakt het voor mij wel lichter. Want ik geloof nooit dat we op deze aarde gekomen zijn om alleen maar te ploeteren en het leven als zwaar te ervaren.
Luisteren naar muziek kan voor mij zo helpen en mij weer te herinneren aan die essentie. Stef Bos zingt hierover in De kern: