Van moeten naar moetenloos Joris Vincken Van moeten naar ontmoeten Joris Vincken
Wat een prachtig en invoelbaar filmpje. De weg van moeten naar moetenloos. En dit voelt dan weer meer moeiteloos. Wat een heerlijke weg! Ik vergelijk het ook een berg tocht. Je kunt steeds kijken naar het punt waar je heen loopt. Van bocht naar bocht en van top tot de volgende top. Maar wat als je helemaal op gaat met dit moment en niet maar naar het punt kijkt waar je naar toe loopt. De ervaring van de tocht zal anders zijn.
We moeten zoveel van onszelf, het is nooit genoeg. Zelfs onze ‘spirituele reis’ zit vaak vol met moetens. Joris Vincken kan in woorden uitdrukken wat bijna niet te vatten is of te omvatten. Kunnen we een zijn met dat wat er is. Of zijn we bezig met het te verbeteren, op weg naar een beter moment. Een moment waarin we niet oordelen, minder gespannen zijn, ons minder schuldig voelen en meer kunnen voelen.
En kunnen we dat alles omvatten als iets wat zich aandient
. En waar ons ego verhalen van maakt en dan hebben we een probleem. Een zijn met dat wat er is..
We zijn in essentie al heel en hoeven niet beter, meer of minder te zijn.
Ziet de aarde zichzelf pas als compleet als het overal zomer is? Als alle oceanen rustig kabbelen en het nergens meer regent? Is de aarde pas werkelijk verlicht als het op alle continenten tegelijk dag is?
We zijn wonderlijke wezens, de enige soort op aarde die zichzelf pas goed genoeg vindt als de helft van onszelf niet meer bestaat! Pas als ik incompleet ben, ben ik compleet!
We willen geluk, verbinding, liefde. Alle andere gevoelens en emoties zoals boosheid, twijfels en verdriet moeten weg. Als ik somber ben is er iets mis, moet ik gerepareerd worden. De werkelijke verbinding met onszelf, elkaar en het totale leven zit niet alleen in onze successen, ons geluk, maar juist daar waar het lastig of complex is. Mens zijn, echt heel zijn, is niet het overwinnen van dat wat ‘niet goed’ is, maar het omarmen van alles wat ons mens maakt. Tranen zijn net zoveel deel van mijn rijkdom als mijn grootste lach.
~
Joris Vincken
(uit: Heel)