Een golf is een vloeiende beweging.
Het herhaalt zich oneindig en gaat steeds over in een nieuwe golf. Als
je in een periode in zo’n golfbeweging zit, ga je vaak als
vanzelf mee in je eigen creatieproces mee.
In het boek “Het sprookje van de dood” legt met het heel mooi uit dat een ieder op aarde komt met zijn eigen pakket of koffer met problemen en leerpunten. Het boek is echt een aanrader om te lezen. Het gedicht wat hieronder staat legt de inhoud van het boek heel mooi uit. Ga mee in de beweging van het leven. Er is geen andere realiteit. Anders blijft waarschijnlijk de les langs komen tot dat je deze aangaat en ervan wilt leren.
Maar dit houdt ook in dat je soms even in een dalende stroming
terechtkomt waarin je twijfelt of het even niet meer weet.
Het is belangrijk om daar niet in te blijven hangen.
Een golf is immers een beweging naar boven en naar beneden.
Je komt vanzelf weer in een opwaartse stroom als je de momenten waarop
je vastzit aangrijpt om te groeien.
Creëer ruimte, zodat de golf ook weer omhoog kan gaan.
Als je mee gaat met de beweging van het leven dan voelt dat licht aan, reëel.
Als je daarentegen tegen de stroom in zwemt en je je verzet tegen de huidige situatie voelt dat zwaar aan. En kost het je heel veel energie.
En dat heeft niets te maken met leuke dingen doen of afleiding zoeken maar de realiteit aanvaarden, acceptatie.
Want ieder heeft zijn eigen pakket in het leven met alles erop en eraan. Ga jij voor de realiteit en kun je deze met open armen ontvangen en mee gaan op de golven van het leven?
Dit gedicht legt dit mooi uit..