De laatste tijd denk ik veel aan tante Rie terug. Zij was toen ik een jaar of 7 was mijn buurvrouw waar ik iedere dag een bezoekje aan bracht. Zij inspireert mij in deze tijd nog meer omdat zij een leven leidde wat me deed denken aan deze lock down tijd. Zij leefde alleen, heel eenvoudig maar toch kon ze een zijn met dat wat er was in haar leven. En dat leven ging zeker niet altijd over rozen want ze leed aan allerlei ziektes en had geen familie meer in haar woonomgeving.
Mindfulness had ik werkelijk nog nooit van gehoord maar als ik zo terug denk aan haar stond zij op deze manier werkelijk in het leven.
Tante Rie leed aan psoriasis waardoor ze altijd jeuk had en bijna geen kleding kon verdragen. Ze droeg altijd eigen gemaakte katoenen jurk, had altijd blote benen en had van die opvallende x benen er onder. Ze deed zeker niet mee aan wat aan de mode was maar was ontzettend jong van geest. Ze vond niets vreemd, je kon alles tegen haar vertellen en ze had overal een oplossing voor die zeker niet van doorsnede was.
Iedere dag werd op deze manier een klein feestje
Iedere dag werd op deze manier een klein feestje waarbij we bv slingers maakte voor de cavia die misschien jarig was. Of bakten we iets wat we nog nooit gegeten hadden of dansten op gekke muziek in de woonkamer. Niets was haar te gek. Ik denk dat zij mijn eerste mindfulness docent was zonder dat we het beiden wisten.
Toen ik onderstaand verhaal onder ogen kreeg moest ik dan ook denken aan tante Rie en dit verhaal draag ik dan ook op aan haar. Dank je wel, wat heb ik veel van je geleerd. En hoe zou jij omgegaan zijn met deze Corona tijd? Ik denk het per dag nemen en bekijken. En steeds weer kijken wat er toch nog te vieren valt. Want deze dag..komt nooit meer terug. Dank je wel voor deze wijsheid.
De oude wijze
Een man van 92 jaar is klein van stuk, zeer trots, goed gekleed en goed geschoren. Iedere ochtend staat hij om acht uur op en vandaag verhuist hij naar een bejaardenhuis.
Zijn vrouw is onlangs overleden en daarom moet hij verhuizen. Nadat hij vele uren gewacht heeft in de wachtkamer van het tehuis komt er een dame naar hem toe. Ze is een verzorgend en verteld hem dat zijn kamer klaar is.
Als hij zich met zijn rolstoel naar de lift beweegt beschrijf ze hem de kleine kamer met het doek dat voor het raam hangt en dat dient als gordijn.
“Ik vind het heel mooi”, zegt de oud man met het enthousiasme van een jongen van acht jaar, die net een jong hondje heeft gekregen. Maar meneer, u heeft nog niet eens de kamer gezien. Misschien moet u eerst eens afwachten totdat u de kamer heeft gezien. “Dat heeft er niets mee te maken”, zegt hij.
Geluk is iets dat je van tevoren kiest.
Geluk is iets dat je van tevoren kiest. Of ik mijn kamer mooi vind, hangt niet af van de meubels of van de decoratie. Dat hangt eerder af van hoe ik dingen waarneem.”
“Ik heb al in mijn hoofd besloten dat ik mijn kamer mooi vind. Het is een beslissing die ik elke ochtend neem als ik wakker word.”
“Ik heb de keuze om de hele dag in bed te blijven liggen en te denken aan alle moeilijkheden in mijn leven òf opstaan en de hemel bedanken voor de lichaamsdelen die wel werken.” “Elke dag is een cadeau en zolang ik mijn ogen kan openen, richt ik mij op de nieuwe dag en denk aan alle gelukkige herinneringen uit mijn leven.” “Ouderdom is als een bankrekening, je haalt er wat vanaf als je het nodig hebt.” “Dus mijn raad aan jou is, stort veel geluk op je geluks bankrekening ”. De vrouw kijkt vol ontzag en respect naar de man. Ze is blij dat de man in het tehuis komt wonen en dat de kamer voor hem is.
Stort iedere dag wat op je geluks bankrekening
Herinner je de volgende eenvoudige regels om gelukkig te zijn:
1 Leef eenvoudig
2 Kijk niet te ver vooruit
3 Geef veel
4 Verwacht niet veel
5 Wat is je overtuiging over de situatie en is deze helpend voor dit moment?